آغاز مسیر هندبال با استعدادیابی
شروع مسیر موفقیت در هندبال با یافتن استعدادها گره خورده است. این فرآیند باید بر پایه علم و تجربه انجام شود. کشف استعدادها در مدارس و محله‌ها بسیار مؤثر است. مربیان تربیت بدنی می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند. انجام تست‌های بدنی و روانی دقت را بالا می‌برد. این مرحله باید در بازه سنی پایین انجام شود. نقش خانواده‌ها در شناسایی زودهنگام نادیده گرفته نشود. حمایت سازمان‌های ورزشی ضروری است. آغاز درست، آینده‌ای روشن می‌سازد.

2. ملاک‌های سنجش استعداد ورزشی
استعداد در هندبال ترکیبی از عوامل است. توانایی بدنی، چابکی و دقت مهارتی از مهم‌ترین‌ها هستند. ویژگی‌های ذهنی مانند تمرکز و رهبری نیز اهمیت دارند. مربیان باید در کنار تست‌ها، رفتار بازیکن را بسنجند. علاقه‌مندی و انگیزه، مکمل استعداد هستند. استعداد باید با پشتکار همراه باشد. انتخاب تنها بر پایه قد یا قدرت اشتباه است. ترکیب فاکتورها تصویر کامل می‌سازد. سنجش جامع راهگشاست.

3. مربی، معمار موفقیت بازیکن
نقش مربی در رشد بازیکن تعیین‌کننده است. او باید تحلیل‌گر، مشوق و راهنمای فنی باشد. مهارت‌های فردی باید با کار گروهی تلفیق شوند. مربی باید شناخت دقیقی از بازیکنانش داشته باشد. برنامه تمرینی متناسب با هر فرد ضروری است. به‌روزرسانی دانش مربی در اولویت است. ارتباط انسانی و انگیزشی مهم است. مربی خوب می‌تواند استعداد را شکوفا کند. مربی ناآگاه مانع پیشرفت است.

4. زیرساخت و شرایط لازم
استعداد بدون ابزار مناسب رشد نمی‌کند. امکانات سخت‌افزاری مانند سالن استاندارد ضروری‌اند. وجود مربیان مجرب باید تضمین شود. فضاهای تمرین تخصصی ایجاد گردد. حمایت مالی دولت و بخش خصوصی لازم است. برگزاری اردوها و تورنمنت‌ها تجربه می‌افزاید. مراکز استعدادیابی باید توسعه یابند. آموزش سیستماتیک فراموش نشود. محیط رشد، زمینه‌ساز آینده است.

5. نقش والدین و محیط اجتماعی
خانواده‌ها باید حامی و مشوق باشند. درک آن‌ها از مسیر حرفه‌ای ضروری است. فشار بیش از حد می‌تواند آسیب‌زننده باشد. جامعه باید جایگاه ورزش را بشناسد. مدرسه‌ها باید تشویق به ورزش کنند. رسانه‌ها نقش فرهنگی دارند. باشگاه‌ها مسئولیت اجتماعی بپذیرند. آموزش خانواده‌ها در برنامه‌ها گنجانده شود. حمایت اجتماعی پایه رشد است.